BLOGS, media & meer
Op deze pagina vindt u inspirerende, informerende en verdiepende informatie van, over en omtrent activiteiten van Praktijk Welzijn.nu.
Zo wijd(s)
04 - non-dualiteit - ervaring van onbegrensde heelheid
Alle dinghe syn my te inghe
Alle dinghe
Syn mi te inghe!
Ic ben soe wyt!
Veel mensen kennen die ervaringen, ook al hebben ze er missschien niet de woorden voor en de duiding bij. Ik bedoel dan ervaringen van (veel) groter, veel heler zijn, van groots en/of heel zijn, dan we zijn in onze alledaagse ik. Dit zijn de ervaringen van niet afgescheiden zijn van ‘al het andere’ door de begrenzing van je lichaam. Ervaringen van ‘heelheid’, geschapen zijn naar het evenbeeld van God, verlicht, als boeddha etc. Elke spirituele traditie, waar ook ter wereld, heeft daar eigen woorden, eigen beeldspraak voor.
In waarschijnlijk de dertiende eeuw gaf de Nederlandse mystica Hadewijch van Brabant – woorden aan haar ervaringen van haar onbegrensde gewaarzijn in versvorm.
Wil je meer lezen over Hadewijch van Branbant, kijk dan op de wikipedia pagina die aan haar is gewijd.
"De nevel in mijn kop en mijn wereld zit op slot..."
03 - epiphora in songs
Ken je de songs ‘Tussen hoop en vrees’ en ‘Hersenmist’ van Michiel Cremers? Ze komen uit de ervaring van long-covid en hersenmist, die u misschien zelf ook heeft. Hij spreekt inmiddels van had. Zanger Michiel Cremers werd getroffen door long-covid en schreef een nummer over de ziekte en zingt: ‘Ik heb de nevel in mijn kop en mijn wereld zit op slot en m’n lichaam geeft niet thuis’. Gelukkig gaat het sinds die tijd een stuk beter en Epiphora wordt daarbij nog elke dag beoefend.
Bron: Epiphora Methode op Linkedin
Woorden voor omgaan met sterfelijkheid
02 - emotioneel welzijn - gedicht
Weer in de auto na het bezoek, tussen de eerste en tweede chemo-ronde, aan onze dierbare vrienden en hun hond Maya, merk ik de volheid, die woordeloos is in mijn hoofd. Geen woorden voor de woorden, die er echt wel zijn. Tot ’s avonds wanneer ze stromen tot ze stollen in een gedicht.
Woorden
Zachter en trager praat ze,
opdat geen woorden opstoppen
in een knoop raken en
in haar hersenpan
gaan onweren.
(Ongegeneerd aanvaard ons brein
de ruimte van de vertraging voor een oefening,
onderzoekt deze, proeft haar, alsof zij
er al een heel klein beetje minder is.)
—
Als een stilte is er
zeg maar geen beweging
in mijn hoofd.
Krachten van gelijke sterkte
temmen het worden
van mijn woorden.
(Nu nòg geen verlies.
Straks gewóón afscheid.)
We genieten
op het balkon
op ons bord
in de potten
en onder de bomen
die er niet meer zijn.
—
Bij het vertrek
dat nog lang geen afscheid is,
staat hun hond op een kleine afstand en
laat stilletjes haar staart hangen.
Annette de Vlieger
5/10/2024
'Jij ontbreekt aan mij' - wanneer je nergens anders aan kunt denken
01 - emotioneel welzijn
Het verlies van Tonio
Op 23 mei 2010 verliezen Mirjam Rotenstreich en A.F.Th. van der Heiden hun jong volwassen zoon Tonio. Tonio is hun enig kind. Daarna is hun leven nooit meer als daarvoor. Herkenbaar voor iedereen die zo’n onvoorstelbaar groot verlies lijdt. Dat zij beide schrijver zijn maakt dat zij ons laten lezen hoe zij omgaan met hun verlies, door erover te schrijven.
Nergens anders aan kunnen denken
Wanneer je nergens anders aan kunt denken, kun je dat maar beter tot je hoofdonderwerp maken. In het eerste jaar na het onverwachte verlies van zijn zoon schrijft Adri (A.F.Th) van der Heiden “Tonio, een requiemroman.” Het hele familieleven vanaf voor-Tonio, komt langs. Familieleven dat er niet meer is op die manier. Nietsontziend komen allerlei herinneringen voorbij en leren wij Tonio kennen, terwijl wij hem niet meer per ongeluk tegen het lijf kunnen lopen op straat.
Poezenboek over een verlies
Moeder en zoon delen de liefde voor katten. Dit krijgt vorm in twee prachtige Noorse boskatten. Tonio was druk met fotografie, volgde een opleiding aan de fotoacademie. De katten zijn een geliefd onderwerp zijn fotografie. In “Tonio’s blik” ontmoeten we Tonio door met Mirjam mee te kijken door de ogen van Tonio, wanneer zij haar gedachten en herinneringen ordent aan de hand van de Tonio’s kattenfoto’s
Tonio in een tijdsgewricht
Eind 2022 is het grote verlies van Mirjam Rotenstreich 12½ oud. Het gemis is nooit ver weg. Door de dagen zijn er allerlei bijzonder-alledaagse aanleidingen, spots op het tijdsgewricht, die de lijn ‘voor-na’ verscherpen. Daarom besluit ze Tonio weer onderwerp van haar schrijven te maken.
“Jij ontbreekt aan mij”
Resultaat van de analyses van alledaagsheden is het boek “Jij ontbreekt aan mij.” Mirjam is niet de enige die een groot, niet uit te wissen verlies ervaart. Maken de momenten waarop ze schrijft maken het verdriet tijdelijk meer draaglijk? Hoe gaat u daarmee om? Heeft u erover geschreven? Wat heeft het u gebracht?
